PTSS is een aandoening die voortkomt uit de reactie op traumatische gebeurtenissen en heeft sinds de introductie in 1980 veel aandacht gekregen. De diagnose heeft geholpen om de effecten van trauma’s te begrijpen en te erkennen, en heeft geleid tot een infrastructuur die deze ontwikkelingen ondersteunt. De studie van Brewin et al. biedt een uitgebreide analyse van de evolutie van de posttraumatische stressstoornis (PTSS) en de toekomstige onderzoeksrichtingen.
Wat is een Traumatische Gebeurtenis?
Een traumatische gebeurtenis wordt gedefinieerd als een gebeurtenis die een individu of gemeenschap ernstig kan uitdagen en aanpassing vereist. De effecten van dergelijke gebeurtenissen zijn complex en kunnen variëren van normale reacties zoals angst en verdriet tot meer ernstige gevolgen zoals PTSS. De impact van trauma kan ook generaties overschrijden, zoals blijkt uit studies over kinderen van Holocaustoverlevenden.
Diagnostische Ontwikkelingen
De diagnostische criteria voor PTSS zijn door de jaren heen geëvolueerd. In de DSM-5 is PTSS verplaatst naar een nieuwe sectie genaamd “Trauma- en Stressor-gerelateerde Stoornissen”, met een nauwere definitie van trauma. De ICD-11 introduceerde een aparte diagnose voor complexe PTSS, die zich onderscheidt door symptomen zoals affectieve dysregulatie en een negatief zelfbeeld.
Epidemiologie en Risicofactoren
PTSS is een van de meest voorkomende psychische stoornissen wereldwijd, met een levenslange prevalentie van 3,9% in de algemene bevolking. Vrouwen hebben een 2-3 keer hoger risico op het ontwikkelen van PTSS dan mannen, ondanks dat mannen vaker traumatische gebeurtenissen meemaken. Socioculturele factoren, zoals etnische achtergrond en discriminatie, spelen ook een rol in de variatie van PTSS-risico.
Biologische Grondslagen
Biologisch onderzoek naar PTSS heeft zich uitgebreid, met studies die zich richten op genetica, neuroimaging en andere biologische markers. Genetische factoren spelen een rol in zowel de blootstelling aan trauma als de ontwikkeling van PTSS. Neuroimaging studies hebben verschillen in hersenstructuren aangetoond, zoals een kleinere hippocampale volume bij PTSS-patiënten.
Preventie en Behandeling
Ondanks aanzienlijke inspanningen zijn effectieve preventieve strategieën voor PTSS nog steeds beperkt. Psychologische behandelingen, vooral trauma-georiënteerde cognitieve gedragstherapieën, zijn het meest onderzocht en effectief gebleken. Er is echter behoefte aan meer onderzoek naar het afstemmen van behandelingen op individuele behoeften en het ontwikkelen van nieuwe, effectievere interventies.
De studie benadrukt de noodzaak van voortdurende evaluatie en aanpassing van onze benadering van PTSS, met een focus op zowel de psychologische als biologische aspecten van de stoornis. De bevindingen bieden een waardevolle basis voor toekomstige onderzoeksrichtingen en de ontwikkeling van behandelingsstrategieën.
Referentie
Brewin, C. R., Atwoli, L., Bisson, J. I., Galea, S., Koenen, K., & Lewis-Fernández, R. (2025). Post-traumatic stress disorder: Evolving conceptualization and evidence, and future research directions. World Psychiatry, 24(1), 52-80.
