Onderwerp: middelengebruik

LGBTQ-positieve psychotherapie is een belangrijke benadering die zich richt op de geestelijke gezondheidsbehoeften van seksuele en gender minderheden (SGM). Onderzoek toont aan dat deze groepen vaak te maken hebben met hogere niveaus van depressie, angst en andere psychische problemen in vergelijking met heteroseksuele en cisgender individuen (Burger & Pachankis, 2024). De positieve psychotherapie is ontworpen om de negatieve effecten van stigma en minderheidsstress te verminderen, die bijdragen aan deze geestelijke gezondheidsproblemen.

Dialectische Gedragstherapie (DGT) is een uitgebreide, multimodale, cognitief-gedragstherapeutische behandeling die oorspronkelijk werd ontwikkeld voor de behandeling van parasuïcidale vrouwen met borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS). Sindsdien is DGT aangepast voor verschillende andere populaties en heeft het een sterke evidence base opgebouwd die de effectiviteit ervan ondersteunt bij de behandeling van een verscheidenheid aan psychische aandoeningen.

Monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers) worden vaak beschouwd als een derde-lijnsbehandeling voor patiënten met therapieresistente depressie. Ondanks hun potentieel worden ze in de klinische praktijk onderbenut, voornamelijk vanwege zorgen over de verdraagbaarheid en de dieetbeperkingen die aan hun gebruik zijn verbonden. Dit artikel bespreekt de bevindingen van een systematische review en netwerkmeta-analyse die de werkzaamheid en verdraagbaarheid van MAO-remmers bij de behandeling van depressieve episodes bij stemmingsstoornissen heeft beoordeeld.

Cariprazine is een antipsychoticum dat gedeeltelijke agonistische effecten heeft op de D3-receptor, met een hogere affiniteit dan dopamine zelf, wat heeft geleid tot significante procognitieve effecten in preklinische dierstudies. In een nieuwe systematische review zijn de effecten onderzocht van cariprazine op cognitieve metingen bij patiënten met schizofrenie en bipolaire stoornis.