Onderwerp: J03E10

Dit artikel introduceert en bepleit een radicaal andere aanpak binnen de ggz: de herstel- en ontwikkelcampus. Een geïntegreerd ecosysteem waar behandeling niet het einddoel is, maar het startpunt van een traject naar een betekenisvol en autonoom leven. We verkennen het concept, de theoretische onderbouwing en de praktische uitvoering aan de hand van een casus. Tot slot analyseren we waarom dit model nog geen gemeengoed is en wat er nodig is om deze droom werkelijkheid te maken.

Dit artikel geeft een overzicht van de stand van zaken op het gebied van objectieve meetmethoden voor ADHD. Wat meten ze precies? Wat zegt de wetenschap over hun betrouwbaarheid en bruikbaarheid? En hoe kunnen ze de klinische praktijk versterken, niet vervangen? We kijken naar hoe ADHD-zorg ingericht zou moeten zijn, waarin een combinatie van het klinisch beeld en objectieve data leidt tot een scherper, persoonlijker en effectiever zorgproces.

Een man met een psychotische stoornis steelt een auto, omdat stemmen hem de opdracht geven de wereld te redden. Een vrouw met een ernstige verslaving en persoonlijkheidsstoornis pleegt een gewelddadige overval. Een man met een antisociale persoonlijkheidsstoornis fraudeert op grote schaal zonder enig schuldgevoel. Deze mensen hebben een strafbaar feit gepleegd. Maar zijn ze er ook volledig verantwoordelijk voor? Dit is de kernvraag achter het concept ‘toerekeningsvatbaarheid’. Het is een complex onderwerp op het snijvlak van de geestelijke gezondheidszorg en het recht. In dit artikel duiken we diep in dit begrip. We bespreken het juridische kader, het psychologische onderzoek en de nieuwste wetenschappelijke inzichten.

Dit artikel biedt een uitgebreide analyse van het neurodiversiteitsparadigma. We bespreken de oorsprong, de kernconcepten en de meest recente wetenschappelijke inzichten. Vervolgens vertalen we deze kennis naar concrete implicaties voor de klinische praktijk van de ggz-professional, van diagnostiek tot behandeling en taalgebruik.