dinsdag, maart 25, 2025

Onderwerp: dialectische gedragstherapie

Dialectische Gedragstherapie

Dialectische Gedragstherapie (DGT) is een uitgebreide, multimodale, cognitief-gedragstherapeutische behandeling die oorspronkelijk werd ontwikkeld voor de behandeling van parasuïcidale vrouwen met borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS). Sindsdien is DGT aangepast voor verschillende andere populaties en heeft het een sterke evidence base opgebouwd die de effectiviteit ervan ondersteunt bij de behandeling van een verscheidenheid aan psychische aandoeningen.

Dialectische gedragstherapie effectief in verminderen suïcidepogingen bij bipolaire stoornis

Uit een recent onderzoek blijkt dat dialectische gedragstherapie (DGT) een effectieve benadering is om suïcidepogingen te verminderen bij adolescenten die lijden aan een bipolaire spectrumstoornis. In vergelijking met standaardzorg (SOC) psychotherapie, toonde DGT gedurende een periode van één jaar significant betere resultaten in het verminderen van suïcidepogingen. Bovendien bleek dat verbeteringen in emotionele dysregulatie een cruciale rol speelden bij het verminderen van suïcidepogingen, vooral bij adolescenten met een hoge mate van baseline-emotionele dysregulatie. Deze bevindingen benadrukken de veelbelovende rol van DGT als een specifieke interventie voor deze hoogrisicopopulatie.

Populair

Perspectief in de langdurige GGZ

Het Trimbos-instituut heeft op verzoek van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) een verdiepend onderzoek uitgevoerd naar de langdurige geestelijke gezondheidszorg (ggz) in Nederland. In dit artikel bespreken we de belangrijkste conclusies.

Encefalopathie van Wernicke bij hyperthyreoïdie en thyrotoxicose

Wernicke's Encephalopathy (WE) is een acute neuropsychiatrische aandoening die vaak wordt veroorzaakt door een ernstige thiaminedeficiëntie. Deze aandoening kan optreden bij patiënten met hyperthyreoïdie en thyreotoxicose, die een verhoogde metabolische vraag naar vitamine B1 (thiamine) ervaren. Een nieuwe studie onderzocht de symptomen van WE in de context van hyperthyreoïdie en thyreotoxicose, met een focus op de klinische kenmerken en de noodzaak van vroege herkenning en behandeling.

Niet-stimulerende medicijnen voor de behandeling van ADHD bij kinderen en adolescenten

Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is een van de meest voorkomende psychiatrische aandoeningen bij kinderen en heeft een aanzienlijke impact op hun gedrag, academisch succes en interpersoonlijke relaties. Stimulantia, zoals methylfenidaat en amfetaminen, wordt vaak als eerste keuze beschouwd, maar zijn niet altijd geschikt voor alle patiënten vanwege bijwerkingen, onvoldoende respons of voorkeur van patiënt of diens naasten. In een recente studie worden de niet-stimulerende medicaties voor ADHD besproken, waaronder alfa-agonisten (zoals guanfacine en clonidine) en norepinefrine heropname-inhibitoren (zoals atomoxetine en viloxazine).

Klassieke psychedelica: farmacologische eigenschappen en klinische interacties

Klassieke psychedelica zijn een groep psychoactieve stoffen die voornamelijk bekend staan om hun vermogen om de perceptie, stemming en verschillende cognitieve processen te beïnvloeden. Voorbeelden van deze stoffen zijn lyserginezuurdiethylamide (LSD), psilocybine (voorkomend in bepaalde paddenstoelen), en mescaline (gevonden in de peyote-cactus). Deze stoffen worden gekenmerkt door hun interactie met serotonine-receptoren in de hersenen, met name de 5-HT2A-receptor, wat leidt tot hun unieke psychotrope effecten.
spot_imgspot_img