dinsdag, maart 25, 2025

Onderwerp: clozapine

Effectiviteit van antipsychotica voor preventie van terugval bij patiënten met een eerste episode van schizofrenie

In een recente studie gepubliceerd in Lancet Psychiatry is de effectiviteit van verschillende antipsychotische behandelstrategieën voor de preventie van terugval bij patiënten met een eerste episode van schizofrenie onderzocht. Deze studie, uitgevoerd in Finland, richtte zich op patiënten die hun eerste psychotische terugval hadden ondanks het gebruik van antipsychotica.

Clozapine: risico’s verminderen significant na eerste maanden

De risico's van clozapine verminderen significant binnen enkele maanden, wat zou kunnen betekenen dat minder monitoring nodig is. Twee recente studies hebben aangetoond dat de meeste gevallen van clozapine-geïnduceerde neutropenie zeldzaam zijn en vroeg in de behandeling optreden.

Eenmalige dagelijkse versus verdeelde doseringsschema’s van Clozapine

Clozapine is een antipsychoticum dat veel wordt voorgeschreven voor de behandeling van schizofrenie, vooral bij patiënten die niet reageren op andere medicijnen. De effectiviteit van clozapine is goed gedocumenteerd, maar vragen over de optimale doseringsschema's blijven bestaan. Een recente overweging is of een eenmalige dagelijkse dosis even effectief is als een verdeeld doseringsschema, waarbij de dosis over de dag wordt verdeeld. Dit artikel bespreekt de voor- en nadelen van beide doseringsschema's. Daarnaast gaat het artikel in op de effectiviteit van clozapine in vergelijking met andere antipsychotica.

Clozapine

Clozapine, een atypisch antipsychoticum, heeft unieke eigenschappen en is effectief in de behandeling van ernstige psychiatrische aandoeningen, zoals schizofrenie en bipolaire stoornis. In dit artikel worden kort en bondig de farmacologie, werkingsmechanismen, klinische effectiviteit en het veiligheidsprofiel van clozapine besproken. 

Therapietrouw aan clozapine

In een nieuw onderzoek, uitgevoerd over een periode van 24 jaar, is de mate van niet-therapietrouw onderzocht bij patiënten die clozapine gebruikten. Het onderzoek analyseerde monsters die waren ingediend bij een clozapine therapeutische geneesmiddelenbewakingsservice tussen 1993 en 2017. De resultaten van het onderzoek zijn opmerkelijk. In de meeste gevallen waarin geen clozapine werd gedetecteerd, was dit namelijk onverwacht, zonder enige aanwijzing van therapietrouwproblemen. De auteurs van het onderzoek pleiten voor meer frequente therapeutische geneesmiddelenbewaking (TDM) van clozapine, mogelijk maandelijks, om de therapietrouw te waarborgen.

Populair

Perspectief in de langdurige GGZ

Het Trimbos-instituut heeft op verzoek van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) een verdiepend onderzoek uitgevoerd naar de langdurige geestelijke gezondheidszorg (ggz) in Nederland. In dit artikel bespreken we de belangrijkste conclusies.

Encefalopathie van Wernicke bij hyperthyreoïdie en thyrotoxicose

Wernicke's Encephalopathy (WE) is een acute neuropsychiatrische aandoening die vaak wordt veroorzaakt door een ernstige thiaminedeficiëntie. Deze aandoening kan optreden bij patiënten met hyperthyreoïdie en thyreotoxicose, die een verhoogde metabolische vraag naar vitamine B1 (thiamine) ervaren. Een nieuwe studie onderzocht de symptomen van WE in de context van hyperthyreoïdie en thyreotoxicose, met een focus op de klinische kenmerken en de noodzaak van vroege herkenning en behandeling.

Niet-stimulerende medicijnen voor de behandeling van ADHD bij kinderen en adolescenten

Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is een van de meest voorkomende psychiatrische aandoeningen bij kinderen en heeft een aanzienlijke impact op hun gedrag, academisch succes en interpersoonlijke relaties. Stimulantia, zoals methylfenidaat en amfetaminen, wordt vaak als eerste keuze beschouwd, maar zijn niet altijd geschikt voor alle patiënten vanwege bijwerkingen, onvoldoende respons of voorkeur van patiënt of diens naasten. In een recente studie worden de niet-stimulerende medicaties voor ADHD besproken, waaronder alfa-agonisten (zoals guanfacine en clonidine) en norepinefrine heropname-inhibitoren (zoals atomoxetine en viloxazine).

Klassieke psychedelica: farmacologische eigenschappen en klinische interacties

Klassieke psychedelica zijn een groep psychoactieve stoffen die voornamelijk bekend staan om hun vermogen om de perceptie, stemming en verschillende cognitieve processen te beïnvloeden. Voorbeelden van deze stoffen zijn lyserginezuurdiethylamide (LSD), psilocybine (voorkomend in bepaalde paddenstoelen), en mescaline (gevonden in de peyote-cactus). Deze stoffen worden gekenmerkt door hun interactie met serotonine-receptoren in de hersenen, met name de 5-HT2A-receptor, wat leidt tot hun unieke psychotrope effecten.
spot_imgspot_img