dinsdag, maart 25, 2025

Onderwerp: borderline persoonlijkheidsstoornis

Prevalentie van ADHD bij patiënten met borderline persoonlijkheidsstoornis

De prevalentie van aandachtstekort/hyperactiviteitsstoornis (ADHD) is de afgelopen jaren aanzienlijk toegenomen, vooral onder patiënten met borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD). Een recente studie, heeft deze trend onderzocht door twee cohorten van volwassenen met BPD te vergelijken. In dit artikel bespreken we de uitkomsten van deze studie, maar kijken we ook naar de complexe en veelzijdige relatie tussen ADHD en BPS.

Complexe PTSS vs. borderline persoonlijkheidsstoornis

In de klinische beroepspraktijk bestaat er onduidelijkheid over de differentiatie tussen complexe posttraumatische stressstoornis (CPTSS) en borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS) in de ICD-11-classificatie. In een artikel in World Psychiatry wordt tekst en uitleg gegeven.

Effectiviteit van individuele en/of groepschematherapie voor borderline persoonlijkheidsstoornis

Een combinatie van individuele- en groeps schematherapie is effectiever en heeft een grotere behandelretentie in vergelijking met alleen groeps schematherapie of reguliere behandeling. Zelfs na voltooiing van de behandeling zet verbetering door.

Populair

Perspectief in de langdurige GGZ

Het Trimbos-instituut heeft op verzoek van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) een verdiepend onderzoek uitgevoerd naar de langdurige geestelijke gezondheidszorg (ggz) in Nederland. In dit artikel bespreken we de belangrijkste conclusies.

Encefalopathie van Wernicke bij hyperthyreoïdie en thyrotoxicose

Wernicke's Encephalopathy (WE) is een acute neuropsychiatrische aandoening die vaak wordt veroorzaakt door een ernstige thiaminedeficiëntie. Deze aandoening kan optreden bij patiënten met hyperthyreoïdie en thyreotoxicose, die een verhoogde metabolische vraag naar vitamine B1 (thiamine) ervaren. Een nieuwe studie onderzocht de symptomen van WE in de context van hyperthyreoïdie en thyreotoxicose, met een focus op de klinische kenmerken en de noodzaak van vroege herkenning en behandeling.

Niet-stimulerende medicijnen voor de behandeling van ADHD bij kinderen en adolescenten

Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is een van de meest voorkomende psychiatrische aandoeningen bij kinderen en heeft een aanzienlijke impact op hun gedrag, academisch succes en interpersoonlijke relaties. Stimulantia, zoals methylfenidaat en amfetaminen, wordt vaak als eerste keuze beschouwd, maar zijn niet altijd geschikt voor alle patiënten vanwege bijwerkingen, onvoldoende respons of voorkeur van patiënt of diens naasten. In een recente studie worden de niet-stimulerende medicaties voor ADHD besproken, waaronder alfa-agonisten (zoals guanfacine en clonidine) en norepinefrine heropname-inhibitoren (zoals atomoxetine en viloxazine).

Klassieke psychedelica: farmacologische eigenschappen en klinische interacties

Klassieke psychedelica zijn een groep psychoactieve stoffen die voornamelijk bekend staan om hun vermogen om de perceptie, stemming en verschillende cognitieve processen te beïnvloeden. Voorbeelden van deze stoffen zijn lyserginezuurdiethylamide (LSD), psilocybine (voorkomend in bepaalde paddenstoelen), en mescaline (gevonden in de peyote-cactus). Deze stoffen worden gekenmerkt door hun interactie met serotonine-receptoren in de hersenen, met name de 5-HT2A-receptor, wat leidt tot hun unieke psychotrope effecten.
spot_imgspot_img