dinsdag, maart 25, 2025

Onderwerp: adhd

Niet-stimulerende medicijnen voor de behandeling van ADHD bij kinderen en adolescenten

Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is een van de meest voorkomende psychiatrische aandoeningen bij kinderen en heeft een aanzienlijke impact op hun gedrag, academisch succes en interpersoonlijke relaties. Stimulantia, zoals methylfenidaat en amfetaminen, wordt vaak als eerste keuze beschouwd, maar zijn niet altijd geschikt voor alle patiënten vanwege bijwerkingen, onvoldoende respons of voorkeur van patiënt of diens naasten. In een recente studie worden de niet-stimulerende medicaties voor ADHD besproken, waaronder alfa-agonisten (zoals guanfacine en clonidine) en norepinefrine heropname-inhibitoren (zoals atomoxetine en viloxazine).

De redenen achter een latere of gemiste diagnose van ADHD bij jongeren

ADHD is een van de meest voorkomende neuro-ontwikkelingsstoornissen bij kinderen en adolescenten, met een geschatte prevalentie van ongeveer 5-7% wereldwijd. Vroege diagnose en interventie zijn cruciaal voor het verbeteren van de uitkomsten voor individuen met ADHD. Echter, veel jongeren ontvangen een diagnose later dan nodig of helemaal niet, wat kan leiden tot aanzienlijke negatieve gevolgen voor hun academische, sociale en emotionele ontwikkeling.In een nieuwe studie zijn de redenen geïdentificeerd achter een latere of gemiste diagnose van ADHD bij jongeren.

Methylfenidaat bij patiënten met dissociatieve stoornis en ADHD

Dissociatieve stoornissen zijn complexe psychische aandoeningen die worden gekenmerkt door een verstoring van de normale integratie van bewustzijn, geheugen, identiteit, emotie, perceptie, lichaamsrepresentatie, gedrag en omgevingswaarneming. Deze stoornissen worden vaak geassocieerd met andere psychische aandoeningen, zoals aandachtstekort-hyperactiviteitsstoornis (ADHD). In een nieuwe studie is de reactie bestudeerd van drie patiënten met een dissociatieve stoornis en gelijktijdige ADHD op methylfenidaat met verlengde afgifte.

ADHD-behandeling bij volwassenen: plaats van geneesmiddelen

De behandeling van ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) bij volwassenen is een onderwerp van voortdurende discussie en onderzoek. De definitieve plaats van geneesmiddelen in deze behandeling is volgens het gerenommeerde Geneesmiddelenbulletin nog steeds onduidelijk, ondanks de toename in het gebruik van ADHD-medicatie bij volwassenen in de afgelopen jaren. Er zijn slechts enkele gerandomiseerde onderzoeken uitgevoerd, en deze zijn vaak van lage kwaliteit.

Veiligheid van ADHD-medicatie tijdens de zwangerschap

In een recente systematische review en meta-analyse, uitgevoerd door Ester di Giacomo en collega's, werd de veiligheid van de ADHD-medicijnen methylfenidaat en atomoxetine tijdens de zwangerschap onderzocht. De resultaten zijn bemoedigend.

Populair

Perspectief in de langdurige GGZ

Het Trimbos-instituut heeft op verzoek van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) een verdiepend onderzoek uitgevoerd naar de langdurige geestelijke gezondheidszorg (ggz) in Nederland. In dit artikel bespreken we de belangrijkste conclusies.

Encefalopathie van Wernicke bij hyperthyreoïdie en thyrotoxicose

Wernicke's Encephalopathy (WE) is een acute neuropsychiatrische aandoening die vaak wordt veroorzaakt door een ernstige thiaminedeficiëntie. Deze aandoening kan optreden bij patiënten met hyperthyreoïdie en thyreotoxicose, die een verhoogde metabolische vraag naar vitamine B1 (thiamine) ervaren. Een nieuwe studie onderzocht de symptomen van WE in de context van hyperthyreoïdie en thyreotoxicose, met een focus op de klinische kenmerken en de noodzaak van vroege herkenning en behandeling.

Niet-stimulerende medicijnen voor de behandeling van ADHD bij kinderen en adolescenten

Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is een van de meest voorkomende psychiatrische aandoeningen bij kinderen en heeft een aanzienlijke impact op hun gedrag, academisch succes en interpersoonlijke relaties. Stimulantia, zoals methylfenidaat en amfetaminen, wordt vaak als eerste keuze beschouwd, maar zijn niet altijd geschikt voor alle patiënten vanwege bijwerkingen, onvoldoende respons of voorkeur van patiënt of diens naasten. In een recente studie worden de niet-stimulerende medicaties voor ADHD besproken, waaronder alfa-agonisten (zoals guanfacine en clonidine) en norepinefrine heropname-inhibitoren (zoals atomoxetine en viloxazine).

Klassieke psychedelica: farmacologische eigenschappen en klinische interacties

Klassieke psychedelica zijn een groep psychoactieve stoffen die voornamelijk bekend staan om hun vermogen om de perceptie, stemming en verschillende cognitieve processen te beïnvloeden. Voorbeelden van deze stoffen zijn lyserginezuurdiethylamide (LSD), psilocybine (voorkomend in bepaalde paddenstoelen), en mescaline (gevonden in de peyote-cactus). Deze stoffen worden gekenmerkt door hun interactie met serotonine-receptoren in de hersenen, met name de 5-HT2A-receptor, wat leidt tot hun unieke psychotrope effecten.
spot_imgspot_img