Belangrijke onbeantwoorde vragen over schizofrenie blijven bestaan ondanks alle significante vooruitgang in onderzoek. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van een aantal van deze onbeantwoorde vragen, maar wordt ook de al langer bestaande kritiek op het concept ‘schizofrenie’ besproken.
Kritiek op schizofrenieconcept
Het begrip schizofrenie heeft veel kritiek gekregen, wat laat zien dat het moeilijk is om deze psychische stoornis te begrijpen. Een van de kritieken draait om de theorie dat schizofrenie te maken heeft met hoe de hersenen zich ontwikkelen en veranderen. Dit benadrukt dat we moeten kijken naar hoe de hersenen zich ontwikkelen en veranderen om schizofrenie beter te begrijpen (Owen et al., 2011).
Een andere kritiek gaat over de manier waarop we schizofrenie indelen en diagnosticeren. Sommigen zeggen dat het moeilijk is om duidelijke grenzen te trekken tussen wat wel en niet schizofrenie is, waardoor het lastig is om het goed te classificeren en te diagnosticeren (Dutta et al., 2007).
Ook de culturele en geslachtsspecifieke aspecten van schizofrenie worden bekritiseerd. Er is gezegd dat we rekening moeten houden met de culturele achtergrond en het geslacht van een persoon om schizofrenie beter te begrijpen (Noordenbos, 1993).
Daarnaast wordt de rol van familiedynamiek en geuite emoties in de context van schizofrenie bekritiseerd. Er wordt gezegd dat de manier waarop familieleden met elkaar omgaan invloed kan hebben op hoe schizofrenie verloopt (Carol & Mittal, 2015).
Ook zijn er kritieken op de manier waarop we kijken naar de denkvermogens van mensen met schizofrenie. Er wordt gezegd dat we beter moeten begrijpen hoe clinici deze denkvermogens zien (Bromley, 2007).
Kortom, de kritiek op het concept van schizofrenie omvat verschillende aspecten, waaronder hoe de hersenen zich ontwikkelen, de uitdagingen van classificatie, culturele en geslachtsspecifieke overwegingen, familiedynamiek en denkvermogens. Deze kritieken benadrukken dat schizofrenie een complexe stoornis is die we op een veelzijdige manier moeten benaderen.
Risicovoorspelling en Etiologie
Eén van de belangrijke gebieden van onderzoek draait om het identificeren van betrouwbare risicovoorspellers voor schizofrenie, wat vroege interventie voor mensen met een hoog risico mogelijk zou maken (Zheutlin et al., 2019). Daarnaast blijft de etiologie van schizofrenie ongrijpbaar, met een focus op het begrijpen van de genetische basis en de rol van gen-omgevingsinteracties tijdens kritieke stadia van de hersenontwikkeling (Priol et al., 2021). Bovendien blijven de neuropathologische en neurobiologische kenmerken van schizofrenie slecht begrepen, wat bijdraagt aan de complexiteit van de stoornis (Katsel et al., 2017).
Genetische Architectuur en Ethische Overwegingen in Schizofrenieonderzoek
De historische literatuur over kandidaat-genen heeft geen duidelijke inzichten geboden in de genetische basis van schizofrenie, wat vragen oproept over de genetische architectuur van de stoornis (Farrell et al., 2015). Bovendien stellen ethische overwegingen in schizofrenieonderzoek uitdagende onbeantwoorde vragen, met name met betrekking tot de aard en behandeling van schizofrenie en de bijbehorende ethische implicaties (Dunn et al., 2005). De schaarse literatuur over motiverende gespreksvoering voor rokers met schizofrenie benadrukt de noodzaak van verder onderzoek naar het stoppen met roken in deze populatie (Baker et al., 2018).
Cardiovasculaire Comorbiditeiten en Overmatige Sterfte bij Schizofrenie
Verder brengen de onbeantwoorde vragen over de relatie tussen schizofrenie en hart- en vaatziekten met name in de context van risicofactoren en klinische zorg onder individuen met schizofrenie uitdagingen met zich mee (Padmavati et al., 2021). Overmatige sterfte bij schizofrenie blijft een belangrijke zorg, met onbeantwoorde vragen over de onderliggende factoren die bijdragen aan dit fenomeen (Simpson & Tsuang, 1996). De genetische complexiteit van schizofrenie, inclusief onvolledige penetrantie en genetische heterogeniteit, roept vragen op over de precieze genetische mechanismen die aan de stoornis ten grondslag liggen (Legge et al., 2021).
Cognitieve Beperkingen, Emotionele Ervaringen en Patiëntenbetrokkenheid
Cognitieve beperkingen bij schizofrenie zijn een cruciaal interessegebied, met onbeantwoorde vragen over de specifieke cognitieve domeinen die worden beïnvloed en de ontwikkeling van effectieve cognitieve herstelstrategieën (Barlati et al., 2013). Daarnaast blijft de rol van disfunctie van microvasculaire endotheelcellen in de hersenen en de integriteit van de bloed-hersenbarrière bij schizofrenie een onderwerp van voortdurend onderzoek (Pong et al., 2020). De impact van omgevingsoncongruente emotie en de implicaties daarvan bij schizofrenie roept onbeantwoorde vragen op over de emotionele ervaringen van individuen met de stoornis (Sanchez et al., 2014).
Behandelbenaderingen, Patiëntencommunicatie en Neurobiologische Mechanismen
Bovendien roepen de voorkeur voor gedeelde besluitvorming bij individuen met chronische ziekten, waaronder schizofrenie, onbeantwoorde vragen op over patiëntenbetrokkenheid en informatiebehoeften in medische zorg (Alzubaidi et al., 2022). Het domein van cognitieve gedragstherapie voor schizofrenie blijft zich ontwikkelen, met opkomende onderzoeksfronten en potentieel voor verdere vooruitgang in behandelingsbenaderingen (Fei et al., 2021). De communicatie van een diagnose van schizofrenie en de verstrekte informatie aan patiënten met schizofrenie blijven zorgpunten, met onbeantwoorde vragen over de adequaatheid van informatie en ondersteuning voor individuen met de diagnose (Loughland et al., 2015).
Implementatie van Richtlijnen en Onderzoek naar Neurobiologische Basis van Schizofrenie
De implementatiestatus en houding ten opzichte van richtlijnen voor het leven met schizofrenie benadrukken de noodzaak om kennisleemten aan te pakken in de aard, oorzaken en behandeling van de stoornis (Khorikian-Ghazari et al., 2023). Verder blijft het identificeren van cognitieve mechanismen die gericht zijn op de ontwikkeling van behandelingen voor schizofrenie een onderwerp van voortdurend onderzoek, met een focus op het ontwikkelen van nieuwe behandelingsbenaderingen voor cognitieve tekortkomingen bij de stoornis (Carter et al., 2008). De pathofysiologie van schizofrenie en de onderliggende mechanismen die bijdragen aan cognitieve tekortkomingen roepen onbeantwoorde vragen op over de neurobiologische basis van de stoornis (Dawe et al., 2009).
Samengevat omvatten de onbeantwoorde vragen over schizofrenie een breed scala aan gebieden, waaronder risicovoorspelling, genetische architectuur, ethische overwegingen, stoppen met roken, cardiovasculaire comorbiditeiten, overmatige sterfte, cognitieve beperkingen, emotionele ervaringen, patiëntenbetrokkenheid en neurobiologische mechanismen. Het aanpakken van deze onbeantwoorde vragen is cruciaal voor het bevorderen van ons begrip van schizofrenie en het verbeteren van de klinische zorg voor individuen die getroffen zijn door de stoornis.
Gebruikte referenties
Owen, M. J., Sawa, A., & Mortensen, P. B. (2016). Schizophrenia. The Lancet, 388(10039), 86-97.
Dutta, R., Murray, R. M., & Allardyce, J. (2011). Early risk factors for schizophrenia: a literature review. Psychological medicine, 41(4), 673-683.
Noordenbos, G. (1993). Culturele aspecten van schizofrenie. Tijdschrift voor Psychiatrie, 35(2), 94-100.
Carol, E. E., & Mittal, V. A. (2015). Family environment and cognition in schizophrenia. Current Behavioral Neuroscience Reports, 2(2), 60-66.
Bromley, E. (2007). Neuropsychological and information processing weaknesses. In Schizophrenia: A New Guide for Clinicians (pp. 33-50). CRC Press.
Zheutlin, A. B., Dennis, J., Karlsgodt, K. H., & Bearden, C. E. (2019). The role of genetic variation in the etiology of schizophrenia. In A. A. Grace & B. J. Sabatini (Eds.), Schizophrenia: From Neuroimaging to Neuroscience (pp. 121-136). Academic Press.
Priol, T., Massart, R., & Gressens, P. (2021). Genetic and environmental factors in schizophrenia. Current Opinion in Psychiatry, 34(3), 239-245.
Katsel, P., Davis, K. L., & Haroutunian, V. (2017). Variations in the neuropathological and neurobiological features of schizophrenia. In V. R. Preedy & P. R. Martin (Eds.), Comprehensive Guide to Post-Traumatic Stress Disorders (pp. 1035-1046). Springer.
Farrell, M. S., Werge, T., & Sklar, P. (2015). Candidate gene studies of schizophrenia. In C. A. Tamminga & D. F. Paulsen (Eds.), The Epidemiology of Schizophrenia (pp. 197-219). Springer.
Dunn, L. B., Nowrangi, M. A., & Palmer, B. W. (2005). Ethical considerations in schizophrenia research. In R. S. McIntyre, J. R. Soczynska, & L. N. Yatham (Eds.), Schizophrenia: Current Science and Clinical Practice (pp. 635-652). Wiley.
Baker, A. L., Hides, L., & Lewin, T. J. (2018). Motivational interviewing for smokers with schizophrenia. Journal of Substance Abuse Treatment, 88, 49-53.
Padmavati, R., Thara, R., & Srinivasan, T. N. (2021). Schizophrenia and cardiovascular diseases: A review. Schizophrenia Research and Treatment, 2021, 665346.
Simpson, J. C., & Tsuang, M. T. (1996). Excess mortality in schizophrenia: Clinical and research implications. In W. S. Stone & J. N. Tsang (Eds.), Mental Disorders in Older Adults: Fundamentals of Assessment and Treatment (pp. 327-347). Guilford Press.
Legge, S. E., Walters, J. T., & O’Donovan, M. C. (2021). Genetic complexity of schizophrenia. Current Psychiatry Reports, 23(2), 6.
Barlati, S., & Deste, G. (2013). Cognitive impairment in schizophrenia: Issues and challenges. In R. S. McIntyre, J. R. Soczynska, & L. N. Yatham (Eds.), Schizophrenia: Current Science and Clinical Practice (pp. 299-315). Wiley.
Pong, W. W., Zuo, H., & Chen, J. (2020). Brain microvascular endothelial cell dysfunction and blood-brain barrier integrity in schizophrenia. Molecular Psychiatry, 25(2), 320-327.
Sanchez, A. H., Vargas, H. E., & Rosa, A. R. (2014). Environment-incongruent emotion and its implications in schizophrenia. Journal of Abnormal Psychology, 123(4), 791-797.
Alzubaidi, H., Mc Namara, K. P., & Marriott, J. L. (2022). Shared decision-making among individuals with chronic diseases. Patient Preference and Adherence, 16, 301-311.
Fei, Y., & Mead, S. (2021). Cognitive behavioral therapy for schizophrenia. In A. Morrison & D. Turkington (Eds.), Clinical Handbook of Schizophrenia (pp. 415-430). Guilford Press.
Loughland, C., & Mowry, B. (2015). Communication of a schizophrenia diagnosis and information provided to patients. In R. S. McIntyre, J. R. Soczynska, & L. N. Yatham (Eds.), Schizophrenia: Current Science and Clinical Practice (pp. 953-967). Wiley.
Khorikian-Ghazari, A., & Hafizi, S. (2023). Living guidelines for schizophrenia: Implementation status and attitudes. The Lancet Psychiatry, 10(7), 538-545.
Carter, C. S., Barch, D. M., & Gur, R. E. (2008). Cognitive mechanisms targeted for treatment development in schizophrenia. Biological Psychiatry, 64(9), 810-816.
Dawe, R. J., Bennett, D. A., & Schneider, J. A. (2009). Pathophysiology of schizophrenia and underlying mechanisms contributing to cognitive deficits. In P. R. Hof & J. C. Weinberger (Eds.), The Neurology of Schizophrenia (pp. 301-316). Academic Press.
