Uit een recent onderzoek blijkt dat dialectische gedragstherapie (DGT) een effectieve benadering is om suïcidepogingen te verminderen bij adolescenten die lijden aan een bipolaire spectrumstoornis. In vergelijking met standaardzorg (SOC) psychotherapie, toonde DGT gedurende een periode van één jaar significant betere resultaten in het verminderen van suïcidepogingen. Bovendien bleek dat verbeteringen in emotionele dysregulatie een cruciale rol speelden bij het verminderen van suïcidepogingen, vooral bij adolescenten met een hoge mate van baseline-emotionele dysregulatie. Deze bevindingen benadrukken de veelbelovende rol van DGT als een specifieke interventie voor deze hoogrisicopopulatie.
Verder lezen? De inhoud van dit artikel is alleen zichtbaar voor PREMIUM abonnees.
Kernpunten
- Dialectische gedragstherapie (DGT) is effectief gebleken in het verminderen van suïcidepogingen bij adolescenten met een bipolaire spectrumstoornis.
- DBT was effectiever dan standaardzorg (SOC) psychotherapie bij het verminderen van suïcidepogingen gedurende één jaar.
- Verbeteringen in emotionele dysregulatie speelden een cruciale rol bij het verminderen van suïcidepogingen bij adolescenten met hoge baseline-emotionele dysregulatie.
Onderzoek
Het doel van het onderzoek was om te bepalen of dialectische gedragstherapie (DGT) voor adolescenten met een bipolaire stoornis effectiever is dan standaardzorg (SOC) psychotherapie bij het verminderen van suïcidepogingen gedurende één jaar.
Methode
Het onderzoek omvatte adolescenten in de leeftijd van 12 tot 18 jaar die gediagnosticeerd waren met een bipolaire spectrumstoornis. Ze werden gerekruteerd uit een gespecialiseerde polikliniek voor psychiatrische zorg tussen november 2014 en september 2019. Onafhankelijke beoordelaars voerden kwartaalbeoordelingen uit gedurende één jaar met de deelnemers en hun ouders. De gegevens werden geanalyseerd van maart 2021 tot november 2022.
Interventies
Deelnemers werden willekeurig toegewezen aan één jaar DGT (36 sessies; n=47) of SOC psychotherapie (schema klinisch bepaald; n=53). Alle jongeren kregen medicatiebeheer via een flexibel algoritme.
De belangrijkste uitkomsten omvatten suïcidepogingen gedurende één jaar en stemmingsymptomen en -toestanden (depressie en hypomanie/manie). Secundaire analyses omvatten moderatie van DGT-effecten door een voorgeschiedenis van suïcidepoging en mediatie via emotionele dysregulatie.
Resultaten
Van de 100 opgenomen deelnemers waren 85 (85%) vrouw en de gemiddelde leeftijd was 16,1 (1,6) jaar. Deelnemers werden gedurende een gemiddelde (SD) periode van 47 (14) weken gevolgd. Beide behandelingsgroepen vertoonden significante en vergelijkbare verbeteringen in stemmingsymptomen en episoden gedurende één jaar (gestandaardiseerde depressieschaalslope, -0,17; 95% CI, -0,31 tot -0,03; gestandaardiseerde maniaschaalslope, -0,24; 95% CI, -0,34 tot -0,14). DGT- en SOC-deelnemers meldden vergelijkbare tarieven van suïcidepogingen bij aanvang zoals gemeten op de Adolescent Longitudinal Follow-Up Evaluation (ALIFE; gemiddelde [SD] pogingen, 2,0 [4,5] vs 1,8 [3,9], respectievelijk; P = 0,80). DBT-deelnemers meldden iets meer suïcidepogingen bij aanvang zoals gemeten op de Columbia-Suicide Severity Rating Scale Pediatric Version (C-SSRS; gemiddelde [SD] pogingen, 1,4 [3,6] vs 0,6 [0,9]; P = 0,02). DGT-deelnemers meldden significant minder suïcidepogingen gedurende de follow-up in vergelijking met SOC-deelnemers via de ALIFE (gemiddelde [SD] pogingen per follow-up periode, 0,2 [0,4] vs 1,1 [4,3], gecorrigeerd voor baseline pogingen: P = 0,03) en de C-SSRS (gemiddelde [SD] pogingen per follow-up periode, 0,04 [0,2] vs 0,10 [0,3], gecorrigeerd voor baseline pogingen; P = 0,03). DGT was significant effectiever dan SOC psychotherapie bij het verminderen van suïcidepogingen gedurende één jaar (ALIFE: incidentie ratio [IRR], 0,32; 95% CI, 0,11-0,96; C-SSRS: IRR, 0,13; 95% CI, 0,02-0,78). De afname van suïcidepogingen in DBT werd gemodereerd door de aanwezigheid van een levenslange voorgeschiedenis van suïcidepogingen en tijd (IRR, 0,23; 95% CI, 0,13-0,44) en gemedieerd door verbetering in emotionele dysregulatie (IRR, 0,61; 95% CI, 0,42-0,89), met name voor degenen met een hoge emotionele dysregulatie bij aanvang (gestandaardiseerde β, -0,59; 95% CI, -0,92 tot -0,26).
Conclusie en relevantie
In deze gerandomiseerde klinische studie toonde DGT effectiviteit aan bij het verminderen van suïcidepogingen bij de hoogrisicopopulatie van adolescenten met een bipolaire spectrumstoornis.
Goldstein TR, Merranko J, Rode N, et al. Dialectical Behavior Therapy for Adolescents With Bipolar Disorder: A Randomized Clinical Trial. JAMA Psychiatry. Published online September 13, 2023. doi:10.1001/jamapsychiatry.2023.3399
