Een recente studie heeft zeer interessante bevindingen aan het licht gebracht die ingaan tegen de algemene overtuiging dat agressie voortkomt uit een gebrek aan zelfbeheersing. In plaats daarvan suggereert deze studie dat agressie vaak een bewuste en gecontroleerde daad is, gedreven door de wens naar wraak. De bevindingen stellen de traditionele benadering van het aanpakken van gewelddadige neigingen door het verbeteren van zelfbeheersing ter discussie en werpen nieuw licht op de complexiteit van agressie. De studie is gepubliceerd in het tijdschrift Social and Personality Psychology Compass.
Verder lezen? De inhoud van dit artikel is alleen zichtbaar voor PREMIUM abonnees.
Belangrijkste bevindingen:
- Agressie als Berekende Wraak: De studie benadrukt dat agressie een bewuste en voorbedachte daad kan zijn gericht op vergelding. Het vereist zelfdiscipline om effectief uit te voeren en gaat daarmee in tegen de opvatting dat agressie uitsluitend voortkomt uit een gebrek aan zelfbeheersing.
- Ineffectiviteit van Trainingen in Zelfbeheersing: In tegenstelling tot verwachtingen verminderen trainingsprogramma’s gericht op het verbeteren van zelfbeheersing niet per se gewelddadige neigingen. Dit betwist de heersende veronderstelling dat het verbeteren van zelfbeheersing op zich agressie kan verminderen.
- Activiteit van de Prefrontale Cortex tijdens Agressie: De onderzoekers ontdekten dat de prefrontale cortex, het hersengebied dat verantwoordelijk is voor zelfbeheersing, een verhoogde activiteit vertoont tijdens agressieve handelingen. Deze bevinding weerlegt het simplistische idee dat agressie het gevolg is van een tekort aan zelfbeheersing.
Implicaties
De bevindingen van de studie hebben belangrijke implicaties voor behandelingen en interventies die gericht zijn op het verminderen van agressie door zelfbeheersing te verbeteren. Het benadrukt het belang van voorzichtigheid, omdat deze interventies onbedoeld agressieve neigingen kunnen versterken bij sommige individuen. Het is cruciaal om te erkennen dat hoewel training in zelfbeheersing kan helpen om agressie bij sommigen te verminderen, het bij anderen juist agressie kan versterken. Dit onderstreept de noodzaak van een gebalanceerde en op maat gemaakte aanpak.
Conclusie
De bevindingen van deze studie weerspreken de algemene overtuiging dat agressie voornamelijk voortkomt uit een gebrek aan zelfbeheersing. Agressieve individuen blijken vaak psychologische aanpassingen en vaardigheden te bezitten waarmee ze controle kunnen uitoefenen over hun agressieve impulsen. De onderzoekers zijn van plan om hun onderzoek voort te zetten naar de complexe mentale processen die ten grondslag liggen aan agressie en hoe zelfbeheersing zowel kan beperken als faciliteren, afhankelijk van het individu en de situatie.
Chester, D. S. (2023). Aggression as successful self-control. Social and Personality Psychology Compass, e12832. https://doi.org/10.1111/spc3.12832
Ik ben geen abonnee, dus ik heb het stuk niet volledig kunnen lezen, maar sinds ik werkzaam ben in de ziekenhuispsychiatrie heb ik soms te maken met onbegrepen en soms agressief gedrag voortkomend uit cognitieve schade. Daar is de zelfbeheersing, vaak gepaard met frontotemporale vermogens, weggevallen. Voor zover ik dit nu kan lezen lijkt het vooral in te gaan op slechts een enkel aspect van agressie, namelijk het instrumentele aspect van agressie, maar ik laat me graag onderwijzen over nieuwe inzichten en ben me bewust van mijn beperkte zicht op dit artikel.